¡Ler esta publicación levarache 6 minutos! ¡Desfrutar!

Un mozo galego que ten moi claro o que fai, o que se fixo, e o que queres facer, Eclechico entrevista a Álex Regueiro, un deseñador de alta costura e traxe tradicional (sen dúbida a alta costura tamén) que nos expón o seu amor fervente por cada unha das obras que realiza.

detalle

¿Como comezou esta aventura? moda?

No meu lugar, dende que me lembro, a moda e a costura foron vividas dun xeito moi intenso. É unha tradición familiar que se relata dende mediados do século XIX. A miña avoa é unha excelente xastre e da súa man tomei contacto por primeira vez con fíos, agullas e adornos. Ela ensinoume a amar a moda cando aínda era moi, moi pequeno.

– Unha empresa con nome propio, cal é a túa identidade, cales son as aspiracións e que pretendes trasladar cos teus deseños?

Sempre tiven claro que a miña carreira profesional estaría moi ligada á miña costura, na miña forma de entender a cultura do vestido. Quizais porque estou seguro de por que e como fago as cousas, Defendo a identidade das miñas creacións usando o meu propio nome. O selo Álex Regueiro está reservado para deseños moi pensados, feitas co maior coidado e forma 100% artesanais. Os meus deseños queren ser o reflexo do mundo interior de cada muller, da súa maxia, do seu romanticismo ou da súa forza; é dicir, o envoltorio perfecto para un momento irrepetible. Respecto das miñas aspiracións, a verdade é que hai moitos, e París, Non o vou negar, un moi importante.

– Un currículo impresionante sendo tan novo…paixón pola moda?

Por suposto. Son un apaixonado da moda, e os meus grandes mestres: Vionnet, Chanel, Pedro Rodríguez ou Balenciga ensináronme que nesta profesión o 50% é a ilusión e a outra 50% traballo.

– A temática dos traxes tradicionais paréceme curiosa, porque ao fin e ao cabo é, sen dúbida, alta costura, dime en que se diferencia este mundo do que todos coñecemos da moda, tendencias, las «estacións»… a tradición.. e as súas roupas?

Na alta costura tradicional non hai lugar para a creación, deseño ou achegas persoais. O proceso é moi preciso e rigoroso, xa que se trata de reproducións de roupa usadas na época. En fidelidade aos xefes, materiais e técnicas reside no éxito dunha boa reprodución e coñecer en profundidade como era a alta costura do XIX e do XX é unha excelente base para crear moda do XXI.. En realidade, todo é cuestión de perspectivas e gústame dicir que a alta costura tradicional era o que hoxe chamaríamos fondo de armario., un fondo de armario, si, por suposto, de luxo.

– Este campo require unha especialización incrible…sorpréndenos con algunha peculiaridade curiosa

Canto máis se especialice, menos amigo es para afirmar verdades absolutas. Aínda hoxe é habitual escoitar a moitos “especialistas” afirman que o traxe tradicional era negro, pola ausencia de cor nas fotografías antigas, pero con todo, todos os que fixemos traballo de campo comprobamos que a variedade de cores era normal.

– Pero non só dos traxes tradicionais vive Alex, fálanos do teu traballo de alta costura, coleccións? feito a medida?

Independentemente de que se trate dos modelos da colección ou dunha obra por encargo, os meus traballos son únicos e irrepetibles, porque cada un dos meus vestidos, abrigos ou complementos é para unha muller en singular. Coidado na elección de patróns, tecidos, Apliques ou bordados é unha das miñas máximas.

Fago cada modelo coma se fose o máis importante, e traballoo coa máxima delicadeza e coidado, ata converterse nun vestido de xoia.

– Unha colección «privado» na web, ¿que tes que ocultar?

El el. Creamos unha zona reservada na web onde os meus clientes e especialistas en moda poden ver unha vista previa da miña colección 2011. Non esquezas que a privacidade e a exclusividade son moi importantes para os meus clientes.. Coñecer a opinión dos editores, bloggers e estilistas neste momento do proceso é de enorme importancia para min.

– Cóntanos por que e como podes coñecer os teus deseños…

Gustaríanos a presentación oficial da colección 2011 dos vestidos de xoia foron na primavera, . O que xa decidimos é que será en Madrid e nun acto singular. Dada a complexidade do proceso de elaboración das pezas, Non podo especificar unha data exacta.

– Só, soño, capricho, luz, brilla… palabras moi positivas, moi esperanzado… a moda é un soño?

Por suposto, pero un soño que me gusta facer realidade en cada creación. Cando a enerxía do cliente e do coutierer flúen na mesma dirección, o resultado só pode ser o soño. A miña actitude como creador é converter esa ilusión nunha xoia, e sempre para facer brillar a cada muller coa súa propia luz.

– Podes dicirnos como era o vestido do que estás máis orgulloso?, a xoia da coroa de Álex Regueiro.

Pola miña visión da costura, Supoño que a miña obra máis querida, Sempre é a peza que teño nas miñas mans; así, esa peza agora mesmo, sería o camisón no que estou traballando, para o que creei unha aplicación totalmente bordada a man con about 16.000 contas de cristal.

– Plans de futuro, persoal e profesional..

Todos. ¡Gústame pensar que o mellor está por vir e por vivir!

— biografía —

alexclose1_media Alex Regueiro (Santiago de Compostela, 1977), seguindo a tradición familiar, coñecía esa costura, a historia da moda e da roupa sería a súa vida antes de que soubese ler e escribir. Y, si a 7 anos que xa calcei, ao 8 sorprendeu gañando concursos coas súas propias creacións, e a 11 presentábase como sucesor de Armani. Con 18 era artista da corte e un ano despois, foi recoñecido oficialmente como artesán.

Santiago Bazarra, patrón internacional, foi o seu mentor 1998, presentando da súa man ao ano seguinte a súa primeira colección feminina, que se inspirou na mística da natureza de Galicia. Foi todo un éxito. Tras completar a súa formación no departamento de deseño e patrón de Toypes, abriu o seu Atelier en Santiago, que se especializou na recuperación de traxes antigos (con 15 anos de premios e traballos arqueolóxicos para diferentes museos) e na costura máis exclusiva. Formulario, viaxar e investigar son as súas grandes paixóns, e a súa maior ilusión, día a día, a súa colección de vestidos xoias, co que en 2011 aterrará en Madrid.